Απο πρίγκιπας μεχρι αυτοκρατορας, παντα κερναγε ατσάλι τους Τουρκους, πρωτος στο πεδιο της μαχης. Το αιμα τους ηταν το κρασι του.... Οι εντυπωσιακες σκηνες των φανταστικων χολυγουντιανων ταινιων ηταν καθημερινοτητα για αυτον.
Οταν ηρθε το τελος, μαζι με μερικους φιλους του ξεχυθηκε πανω στους αμετρητους Τουρκους πετσοκοβοντας οσους μπορουσαν μεχρι να πεσουν ολοι. Η "τυχη" η ο Θεος η οπως θελει ας το πει κανεις, φροντισε η σωρος του, το ξιφος του και τα σανδαλια με τους αετους να ειναι ασφαλη μεχρι σημερα, μακρια απο τη βεβηλωση και μακρια απο τα βαρβαρικα χερια. Σαν να περιμενει καρτερικά να δει τον δικεφαλο να κυματιζει παλι μεσα στην Πολη...
Οι εποχες αλλαξαν, τα ρουχα, τα οπλα... ο πολεμος ομως παραμενει ιδιος. Οι σημερινοι προδοτες, δειλοι "ηγετες", αριστεροι, δεξιοι οτι να ναι, θα επρεπε να αντικρίζουν τον αδριαντα του και να κανουν χαρακιρι απο τη ντροπη τους...
Η Πόλη έπεσε, αλλα η στάση του Παλαιολόγου γέννησε την επανάσταση του 1821 και την απελευθερωση -εν μερει- του γενους, αργοτερα τη Μεγαλη Ιδεα, και μεχρι τον Α'ΠΠ και τον Β'ΠΠ το ονομα του ταξιδευει, συνώνυμο του ποθου για την επανάκτιση της Πολης και των χαμενων πατρίδων της Μικρας Ασιας.
Οι εξεφτελισμένοι πια νεοελληνες τον ξέχασαν. Ειναι πάντα εκεί ομως, μεσα στους αιώνες και καρτερεί να παρει τη ρεβάνς....
