Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Ο Γεώργιος Παπασημάκης για την Άλωση


Ο Παυλόπουλος στις εκδηλώσεις για την Άλωση της Πόλης στον Βυζαντινό Μυστρά

Η 29η Μαΐου αποτελεί ημέρα ανάμνησης της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς καθώς και της ηρωικής θυσίας του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των υπερασπιστών της Βασιλίδας των Πόλεων.
Στην Καστροπολιτεία του Μυστρά, παρόντος του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλόπουλου τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευσταθίου. Στη συνέχεια τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση, για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ο οποίος στις 6 Ιανουαρίου 1449, ανήμερα των Φώτων, στέφθηκε στον ίδιο χώρο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, που βρισκόταν σε δεινή θέση.
Σχετικά με την προσωπικότητα του πεσόντος Αυτοκράτορα μίλησε ο φιλόλογος – συγγραφέας κ. Δημήτριος Κατσαφάνας, ο οποίος με γλαφυρό τρόπο περιέγραψε τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε στο Βυζάντιο, παρουσίασε τις τελευταίες δραματικές στιγμές του Βασιλιά και των συμπολεμιστών του, ενώ επεσήμανε τη σημασία του Βυζαντίου στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι και τις επιπτώσεις της Άλωσης της Πόλης για τον Ελληνισμό.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Αποφράδα μέρα...

Μαύρη επέτειος της Αλωσης της Βασιλίδος των πόλεων σήμερα. Η Πολη επεσε ηρωικά, ο χάρτης άλλαξε και τις επιπτωσεις τις ζούμε μεχρι και σήμερα. Οι λίγοι υπερασπιστές της Πόλης (7000 εναντιον 100.000....) πολέμησαν ηρωικά στο πλάι του τελευταίου παντελονάτου ηγέτη και αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Τα οικονομικά και όλα τα υπολοιπα πεδία ηταν σε τραγικη κατάσταση. Ο κίνδυνος της καταστροφής τεράστιος, αλλά οι "διαπραγματευσεις" για τον Παλαιολογο διήρκησαν 5 λεπτάκια μονον και ενα υστερόγραφο...«Το να σου παραδώσω την πόλη, δεν είναι θέμα ούτε δικό μου ούτε άλλου κατοίκου της, καθώς με κοινή απόφαση όλοι αυτοπροαίρετα θα πεθάνουμε και δε θα λογαριάσουμε τη ζωή μας» και τελος, ουτε μνημόνια, ουτε "συνθηκολογησεις", ουτε "συμφωνιες", ουτε παρακάλια, ουτε "ο ασθενης χρειάζεται οξυγονο".... Οι αποφασεις του βαρυναν μονον τον ιδιο, δεν ειχε τη δικαιολογια του "λαου" γιατι ηταν μοναρχης....ουτε γκρινιαξε ποτε για τα τραγικά λαθη των προκατοχων του...... Ολοι του γυρισαν την πλατη, η Εκκλησία, ο Πάππας, οι Δυτικοί, αλλα δεν πτοηθηκε, το σπαθι του ηταν εκει παντα στο θηκάρι ετοιμο...