Η ΠΟΛΗ ΕΠΕΣΕ, ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ!
(της ΝΙΝΕΤΤΑΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ)
Σ’ ἕνα ἀπό τά τελευταῖα βιβλία “ἀναθεωρημένης” ἱστορίας κάποιου Βρετανοῦ ἱστορικοῦ, διάβασα ὅτι δέν πρέπει νά βλέπουμε την πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως μονόπλευρα, σάν τό πραγματικό τέλος τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά νά δοῦμε αὐτό τό ὁρόσημο τῆς 29ης Μαΐου 1453 σάν τήν ἀρχή μιᾶς νέας αὐτοκρατορίας, τῆς Ὀθωμανικῆς, πού κράτησε μέχρι τό 1922!
Δηλαδή, ὁ συγγραφέας ὑποστηρίζει ὅτι δέν ἔχει σημασία πού χάθηκε κάτι ἀρχαῖο, ἀλλά ὅτι ξεκίνησε κάτι καινούριο. Δέν ἔχει σημασία ὅτι ποτέ στήν ἱστορία τοῦ κόσμου δέν ὑπῆρξε –καί δέν ὑπάρχει– πολιτικό σύστημα πού νά ἄντεξε 1.100 χρόνια. Κι αὐτά τά 1.100 χρόνια εἶναι ἄν μετρήσουμε μόνο τά χρόνια τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀπό το χωρισμό της σέ Ἀνατολική καί Δυτική καί δέν συμψηφίσουμε καί τά χρόνια ἀπό τόν Αὔγουστο Ὀκταβιανό, τόν πρῶτο μονοκράτορα, μέχρι τόν Μέγα Κωνσταντῖνο πού διαπίστωσε μέ προφητική διορατικότητα ὅτι τό μέλλον τῆς Αὐτοκρατορίας ἦταν ἡ Ἀνατολή.... , γιατί ἡ Δύση δεν θά ἄντεχε γιά πολύ νά ὑπερασπίζει τά σύνορά της ἀπό τίς ὀρδές τῶν βαρβάρων πού ἀσκοῦσαν ἀφόρητη πίεση.
Καί ἐδῶ κρύβεται ἡ ἐξήγηση γιά τήν ἀνεξήγητη, μέ ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο, προσκόλληση τῆς Δύσης στήν Τουρκία.